ISRAEL & JUDAH

De Israëlieten begonnen waarschijnlijk een proces van identificatie  zichzelf nog meer als 'Israëlitisch' door  zich onderscheidt van zijn naburige beschavingen. Bijvoorbeeld de of  verschillende culturele uitingen of regels (bijvoorbeeld geen vlees van varkens eten), verbod op gemengde huwelijken en  nadruk op familiegeschiedenis  en religie.  In de Late Bronstijd waren er waarschijnlijk niet meer dan ongeveer 25 dorpen in de hooglanden, maar tegen het einde van de IJzertijd nam dit aantal toe tot meer dan 300, terwijl de vaste bevolking verdubbelde van 20.000 tot 40.000.  Volgens de geschriften begon de heerschappij van de Israëlieten in het land Israël met de veroveringen en vestiging van 12 stammen onder leiding van Jozua (ca. 1250 vGT).  In de 11e en 10e eeuw vormden de onsterfelijke koning Saul, David en Salomo de Joodse geschiedenis en toekomst zoals we in de bijbel kunnen lezen. De meest opmerkelijke koningen waren koning David (1010-970 vGT), die Jeruzalem de hoofdstad van Israël maakte, en zijn zoon Salomo (Shlomo, 970-931 vGT), die de eerste tempel in Jeruzalem bouwde zoals voorgeschreven in de Tenach (Oude Testament ).

De meeste geleerden zagen te weinig aanwijzingen voor het bestaan van een goed ontwikkeld koninkrijk. Recente nieuwe bevindingen ondersteunen echter het bewijs van een koninkrijk dat veel verder ontwikkeld was dan aanvankelijk werd gedacht:

​

• De vondst van officiële kleizegels, of bullae, opgegraven in Khirbet Summeily, een klein dorp uit de 10e-8e eeuw v. Chr. Ook interessant is het onderzoek van Kingsley dat de wijdverbreide handelscontacten (en scheepvaartroutes) van dit koninkrijk aantoonde. (Een isotopenanalyse toonde aan dat zilveren voorwerpen van die periode uit Israël afkomstig waren uit Spanje). Deze bevindingen ondersteunen bijbelse texten over de handelsallianties van Koning Salomo met de Fenicische koning Hiram.

• ​In Jeruzalem is recent een deel van een 3000 jaar oude verdedigingsmuur opgegraven. Deze ontdekking lijkt een bijbelpassage met betrekking tot Salomo te valideren.

• Tijdens opgravingen van Khirbet Qeiyafa uit de periode van koning David, leverde de archeoloog Yosef Garfunkel van 1025-975 v.Chr. het bewijs dat Judah veel verder reikte dan alleen Jeruzalem. Mogelijk was deze site het bijbelse Sha-ayarim.

• Een internationaal team van archeologen heeft mogelijk de kopermijnen blootgelegd die eigendom waren van en geëxploiteerd werden door koning Salomo. De opgraving vond plaats in Khirbat en-Nahas in  zuidelijk  Jordanië.  De afvalophoping die meer dan 6 mtr. betrof vormde een handig te dateren middel waarmee het archeologische  team de sociale en technologische  veranderingen  in de geschiedenis  van  oud Israël  en  Edom kon meten (tussen 1200 en 500 v. Chr).  Zeer nauwkeurige radiokoolstofdatering, uitgevoerd  de  Universiteit van Oxford, konden gebruikt worden voor dadelzaden, tamarisk-stokken en ander hout dat op dezelfde locatie werd gevonden (voor het smelten van houtskool). Een oude Egyptische scarabee en amulet werden ook gevonden in een laag van de opgraving die verband hield met een verstoring van de productie aan het einde van de 10e  eeuw v. Chr. Deze periode zou verband kunnen houden met een militaire campagne van de Egyptische farao "Shishak" die plaatsvond na de dood van koning Salomo.

• Ook de kopermijnen van Timna (in Israël) zouden de kopermijnen van koning Salomo kunnen zijn, aangezien deze mijnen juist het meest intensief werden gebruikt in dezelfde periode, de 10e en 9e eeuw v. Chr.  Ook werden op de locatie 3000 jaar oude fragmenten van paars geverfd textiel werden gevonden. De kleur 'argaman' (paars) werd in de bijbel vaak genoemd als de meest koninklijke kleur.  Volgens de in Tel Aviv gevestigde archeoloog prof. Erez Ben-Yosef:  "De aanwezigheid van deze koninklijke paarse kleding in Timna betekent dat ofwel de heersers van deze samenleving aanwezig waren op de locatie of dat de kopersmelterijen zelf deel uitmaakten van de elite", zegt Ben-Yosef. ( zie artikel ).